Hoewel de term microdosing pas sinds kort in gebruik is, kent het fenomeen zelf al een lange geschiedenis. Hoe zijn mensen op het idee gekomen om kleine doses krachtige psychedelica te nemen? De geschiedenis gaat waarschijnlijk zo ver terug als het begin van de mensheid. Leer meer over de geschiedenis van microdosing.
De eerste mensen: Evolutie door psychedelica?
De meeste mensen zijn bekend met Charles Darwin en de evolutietheorie. Maar heb je gehoord over Terence McKenna’s “stoned aap” theorie’? Volgens deze theorie zorgden psychedelica ervoor dat de Homo erectus uiteindelijk Homo sapiens werd. In zijn boek, Food of the Gods, legt hij uit dat het Noord-Afrikaanse continent steeds droger werd en tegen het einde van de meest recente ijstijd veranderde in graslanden. Onze voorouders, die voorheen in de bomen leefden, moesten zich aanpassen om te overleven. McKenna beweert dat zij jager-verzamelaars waren die zich in de nabijheid van kuddes dieren bevonden. Daarom is het aannemelijk dat zij psilocybine bevattende paddestoelen vonden, waarvan bekend is dat ze gekweekt worden op uitwerpselen van vee.
Een experiment van de psycholoog Roland Fischer in 1970 toont aan dat lage doses psilocybine (microdoses!) ons gezichtsvermogen verbeteren. Deze verbetering van het gezichtsvermogen zou onze voorouders hebben geholpen bij het jagen, het verzamelen van voedsel, en het ontdekken van roofdieren. De theorie stelt dat de introductie van deze paddestoelen in het dieet van de vroege mens hen in staat stelde om bewust te leven en hun leervermogen te vergroten en vervolgens hogerop te komen in de voedselketen. Dat zou het begin zijn van de symbiotische relatie tussen paddo’s en mensen.
De eerste golf: Inheemse culturen
Hoewel de ‘stoned ape theory’ nog moet worden bewezen, lijkt deze aannemelijk. Het is waar dat psychoactieve stoffen overal op de planeet te vinden zijn in kruiden, wortels, planten, zaden en paddenstoelen. Het leek slechts een kwestie van tijd voordat culturen over de hele wereld ze ontdekten en begonnen te gebruiken. Tot op de dag van vandaag hebben veel inheemse culturen een sjamaan, die zowel als arts en als spiritueel leider van de gemeenschap fungeert.
In Zuid-Amerika gebruikt de sjamaan (ook bekend als “vegetalista” of “curandero”) psychoactieve planten om in contact te komen met “de hogere waarheid”. Veel culturen geloven dat dergelijke planten de belichaming zijn van een plantengeest en dat door ze te consumeren, het contact met deze wijze oerkracht verbeteren wordt. Dit gebeurt niet alleen bij hoge doses, maar ook bij lage doses, of microdoses zoals ze tegenwoordig bekend staan.
Tastbaar bewijs dat paddenstoelen in de Oude Wereld werden geconsumeerd komt van grottekeningen van 10.000 v. Chr. op het Tassili plateau in de Sahara van Algerije, waarop antropomorfe dansende paddenstoelen te zien zijn. Op verschillende afbeeldingen van paddenstoelen en voorwerpen uit de Bronstijd die versierd waren met paddenstoelachtige afbeeldingen. De “Paddenstoelstenen” van Mexico – dansende figuren met een paddenstoelhoed dateren van 1000-500 v. Chr.
De tweede golf: de westerse 'ontdekkers'
Toen Albert Hofmann, een Zwitsers farmacologisch onderzoeker, in 1938 per ongeluk LSD synthetiseerde terwijl hij probeerde een andere drug te synthetiseren uit de moederkoren schimmel en als eerste een psychedelische LSD trip beleefde, markeerde dit het begin van diepgaand psychedelisch onderzoek en de tweede golf van psychedelica in de Westerse samenleving.
Eenmaal thuis ging ik liggen en raakte in een niet onaangename dronken toestand, die gekenmerkt werd door een zeer geprikkelde fantasie. In een droomachtige toestand, met mijn ogen gesloten (ik vond het daglicht onaangenaam krachtig), zag ik een ononderbroken stroom van fantastische beelden, buitengewone vormen met een intens, caleidoscopisch kleurenspel.
LSD werd voor het eerst gebruikt in psychotherapie en wetenschappelijke studie in de jaren 1950, vooral om angst, depressie, verslaving en psychosomatische ziekten te behandelen. LSD was het onderwerp van intensief (psycho)farmacologisch onderzoek, dat resulteerde in bijna 10.000 wetenschappelijke artikelen. In de jaren die volgden toonden medische experts, wetenschappers en zelfs de Amerikaanse regering belangstelling voor de nieuwe chemische stof. In het beruchte MK ULTRA programma van de CIA werd het gebruik van LSD voor “mind control” en chemische oorlogsvoering onderzocht. De wetenschappelijke en ethische normen van de experimenten waren op zijn zachtst gezegd discutabel.
Psychedelica en verhoogde prestaties
In 1966 onderzocht een team van wetenschappers onder leiding van Dr. James Fadiman de invloed van psychedelische middelen op het creatieve probleemoplossende vermogen van deelnemers. Het “Psychedelische middelen in de creatieve probleemoplossing” experiment vond plaats. Zij hebben 27 mensen getest die werkzaam zijn in creatieve beroepen zoals ingenieurs, architecten, wetenschappers en ontwerpers en gaven hen 200 milligram mescalinesulfaat. Dit is vergelijkbaar met 100 microgram LSD, dus niet bepaald een microdosis. Daarna werkte ieder van hen een paar uur aan een opdracht of probleem dat ze uit hun werk hadden gehaald. Dat lukte heel goed. De deelnemers kwamen met technologisch geavanceerde projectvoorstellen, producten en oplossingen die grotendeels door hun klanten zijn geaccepteerd.
De deelnemers meldden verschillende vormen van verbeterde prestaties:
- Minder last van remmingen en angsten
- Het vermogen om een probleem in de juiste context te zien
- Verhoogde ideegeneratie
- Beter vermogen om fantasie te visualiseren en te gebruiken
- Betere concentratie
- Toegenomen empathie voor externe processen en problemen
- Toegenomen empathie voor mensen
- Toegang tot onbewuste informatie
- Verhoogde motivatie om een project te voltooien
- Visualiseren van oplossingen
Kort na dit experiment verbood de Amerikaanse FDA alle wetenschappelijke onderzoek naar psychedelica. De invloed van psychedelica op onze creativiteit en probleemoplossend vermogen kon decennialang niet verder onderzocht worden.
Van macro naar micro
We weten van Albert Hofmann dat hij een paar decennia lang microdoseerde. Als hij microdoseerde, deed hij dat meestal tijdens wandelingen in het bos, waar het hem zou helpen helderder te denken. Hij werd 102 jaar, en op zijn honderdste gaf hij nog lange lezingen. Hij is degene die het concept van microdosering bij anderen introduceerde en heeft altijd gezegd dat dit een onderwerp is dat wetenschappelijk onderzocht moet worden.
Uiteindelijk maakte Robert Forte, die wist dat Albert Hofmann positieve ervaringen had met microdosering, Dr. James Fadiman attent op de praktijk. Dr. James Fadiman begon onafhankelijk onderzoek te doen naar microdoseren en verzamelde rapporten van mensen die thuis experimenteerden met microdoseren; de overgrote meerderheid meldt uiterst positieve ervaringen. Zijn boek, The Psychedelic Explorer’s Guide, is het eerste boek dat uitgebreid ingaat op microdosing, en de meeste wetenschappelijke artikelen over microdosing tot nu toe zijn gebaseerd op het werk van Dr. James Fadiman.
Na jaren van onafhankelijk onderzoek stelt Dr. James Fadiman een microdosing protocol op voor degenen die willen experimenteren met microdosing, met een aantal concrete richtlijnen en de opdracht om dagelijks een dagboek bij te houden van je ervaringen. Sindsdien is het aantal vragen en verslagen exponentieel gestegen. Op dit moment heeft hij meer dan 5000 rapporten ontvangen, waarvan een deel door hem en Sophia Korb is geanalyseerd.
OPMERKING: Op dit moment is er vooral behoefte aan rapporten van mensen die om medische redenen microdoseren. Binnenkort meer informatie via de website van het onderzoek.
De derde golf: community en therapeutische toepassingen
De derde fase in de geschiedenis van microdosing is die van de snelgroeiende erkenning van psychedelica en microdosing, althans in de westerse wereld, als gevolg van een golf van media-aandacht. Dit begon in 2015 met artikelen in Rolling Stone Magazine, Forbes, en een podcast van Tim Ferris – en gaat tot op de dag van vandaag door.
Daarna volgden platforms voor informatievoorziening en community voor microdosers met pioniersorganisaties als The Third Wave en het Microdosing Institute.
Hoewel wereldwijde legale toegang tot microdosing nog niet is bereikt (met uitzondering van Caapi Vine en Truffels die psilocybine bevatten in Nederland), hebben degenen die veilig en effectief willen microdoseren toegang tot een verscheidenheid aan online cursussen, workshops, retraites en coaching met behulp van microdosering.
Onderzoek naar de effecten en medische toepassingen neemt snel toe. De Beckley Foundation, Imperial College London en de Universiteit van Maastricht hebben het voortouw genomen en we zien veel andere instellingen en bedrijven samenwerken om het potentieel van microdosering te onderzoeken als behandeling voor vele aandoeningen zoals migraine, ontstekingspijn, clusterhoofdpijn, ADHD/ADD, OCD, TBI, hormonale onevenwichtigheden bij vrouwen en nog veel meer in de toekomst.
Bronnen
- Fadiman, J. (2011) The Psychedelic Explorer’s Guide: Safe, Therapeutic, and Sacred Journeys. Park Street Press.
- Fischer, R., Hill, R., Thatcher, K., et al. Psilocybin-induced contraction of nearby visual space. Agents and Actions 1, 190–197 (1970). https://doi.org/10.1007/BF01965761Gregory, C (13 January 2006) Everything You Wanted To Know About Microdosing (But Were Afraid To Ask). Huffingtonpost.com Retrieved from: https://www.huffpost.com/entry/psychedelic-microdosing-research_n_569525afe4b09dbb4bac9db8.
- Harman, W. W.; McKim, R. H.; Mogar, R. E.; Fadiman, J.; Stolaroff, M. J. (1966). “Psychedelic agents in creative problem-solving: A pilot study”. Psychological Reports. 19 (1): 211–227. doi:10.2466/pr0.1966.19.1.211. PMID 5942087. S2CID 16508547
- McKenna, T (1992). Food of the Gods: The Search for the Original Tree of Knowledge. Bantam Books (N.Y. et al.).