In dit artikel:
LSD is een van de bekendste en cultureel invloedrijkste psychedelische stoffen. LSD, ook bekend als “acid” is een afkorting van de chemische naam van het molecuul in het Duits Lysergsäure-diethylamide (in het Nederlands: Lysergeenzuurdi-ethylamide). LSD is een chemische basisstructuur die werd gevonden in ergotalkaloïden die aanwezig zijn in de graanschimmel moederkoren. Hoewel LSD in een laboratorium wordt geproduceerd, is het semi-synthetisch omdat de grondstof uit de natuur komt. Soms wordt het beschouwd als het eerste moderne entheogeen, een categorie die anders beperkt is tot traditionele plantmedicijnen zoals paddo’s, San pedro, en ayahuasca.
De belangrijkste redenen waarom mensen graag LSD microdoseren zijn:
- Het is soms gemakkelijker verkrijgbaar dan andere stoffen; dit is vooral het geval buiten Europa
- Het is al tientallen jaren in omloop, en er is een behoorlijke hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek sinds de jaren 1950; we zijn dus op de hoogte van de effecten (in hoge doseringen).
- Mensen ervaren de effecten en de wijze van inname als aangenamer dan bij andere stoffen. Dit is echter zeer subjectief.
Misvattingen over LSD
Laten we eerst enkele misvattingen over LSD uit de weg ruimen:
- LSD veroorzaakt geen chromosoomafwijkingen of ontwikkelingsstoornissen bij mensen.
- Er zijn geen fatale overdoses van LSD gerapporteerd. Zelfs niet bij extreem hoge doses!
- Het gebruik van LSD en andere psychedelica vormt geen onafhankelijke risicofactor voor geestelijke gezondheidsproblemen en psychose
- LSD is niet lichamelijk verslavend, en er treden geen lichamelijke ontwenningsverschijnselen op na gebruik
- Er zit geen strychnine of rattengif in LSD
- Je raakt niet ‘vast in een trip’. Vooraanstaande wetenschappers zijn het erover eens dat er geen bewijs is voor het bestaan van permatripping.
Geschiedenis
De Zwitserse scheikundige Albert Hofman synthetiseerde LSD voor het eerst in 1938, maar ontdekte de psychoactieve effecten pas (bij toeval) op 19 april 1943. In het laboratorium in Basel waar hij toen werkte, nam hij een minuscule hoeveelheid (slechts 250 microgram, waarvan we nu weten dat dit een vrij hoge dosering is!) van de stof en begon zich een beetje gedesoriënteerd te voelen. Dus fietste hij naar huis, waar hij de eerste persoon ooit was die de intense hallucinogene effecten van LSD ervoer. Psychonauten herdenken nu de dag van de ontdekking en de eerste “acid trip” jaarlijks op 19 april als Bicycle Day.
In de jaren vijftig werd LSD gebruikt als experimentele drug in psychotherapie en wetenschappelijk onderzoek, voornamelijk voor de behandeling van angst, depressie, verslaving en psychosomatische aandoeningen. Het (psycho-)farmacologisch onderzoek naar LSD was omvangrijk en leverde bijna 10.000 wetenschappelijke artikelen op. In de daaropvolgende jaren groeide de belangstelling voor de nieuwe stof bij medici, wetenschappers en zelfs de Amerikaanse regering. Het beruchte CIA programma met de codenaam MK ULTRA onderzocht het gebruik van LSD voor ‘mind control’ en chemische oorlogsvoering. CIA medewerkers, militairen, doktoren, prostituees, geesteszieke patiënten en burgers kregen allemaal LSD toegediend vaak zonder hun medeweten of toestemming, wat resulteerde in tenminste één dode.
In de jaren ’60 speelde LSD een centrale rol in de anti-cultuurbeweging vanwege haar bewustzijnsverruimende eigenschappen, wat uiteindelijk leidde tot een verbod op LSD in 1971. Na bijna 10.000 publicaties van wetenschappelijke artikelen over LSD, kwam er een abrupt einde aan het uitgebreide onderzoek. Het laatste door de FDA goedgekeurde onderzoek met LSD werd uitgevoerd in 1980, en bijna veertig jaar lang lag verder onderzoek naar de effecten en mogelijke voordelen van LSD stil.
Eindelijk, in 2016, publiceerde The Beckley/Imperial Research Programme ’s werelds eerste beelden van het menselijk brein op LSD, en onthulde enkele van de fundamentele mechanismen achter de diepgaande bewustzijnsveranderende effecten. Vandaag de dag hebben veel mensen wereldwijd veel baat gehad bij het gebruik van deze stof door middel van therapeutische reizen of, meer recentelijk, door het microdoseren van LSD.
Legaliteit van LSD
Wereldwijd staat LSD op de lijst van drugs van lijst 1, hetgeen betekent dat het geacht wordt “geen thans aanvaard medisch gebruik en een hoog potentieel voor misbruik” te hebben. Toch is medisch en wetenschappelijk onderzoek met LSD bij mensen toegestaan onder het VN-verdrag van 1971, hoewel het in de praktijk moeilijk is uit te voeren.
Ongeacht de wettelijke status besluiten veel mensen nog steeds om een microdosis LSD te nemen. Daarom geloven we dat het van noodzakelijk belang is om betrouwbare informatie te verstrekken over het microdoseren van LSD. Het is aan je om een weloverwogen keuze te maken, terwijl je je volledig bewust bent van de risico’s. LSD is in het ondergrondse circuit verkrijgbaar in vloeibare vorm of als blotter (papieren strip). Bij de laatste is de vloeibare LSD al op een stuk papier gedruppeld. Als je geen risico’s wilt nemen met betrekking tot de legaliteit, kies dan voor gedecriminaliseerde middelen, zoals paddo’s in Oregon (en andere Amerikaanse staten zullen volgen) en magic truffels in Nederland.
De effecten van LSD
LSD is het krachtigste psychedelicum dat er bestaat. Het feit dat de dosis gemeten wordt in microgrammen (een-duizendste van een milligram) zegt genoeg. Het wordt oraal ingenomen via een papieren trip die op of onder de tong wordt gelegd of wordt doorgeslikt. Onder de tong werkt het sneller dan wanneer het wordt doorgeslikt. Wanneer het wordt doorgeslikt, merk je de effecten na 30 tot 90 minuten. Onder de tong merk je de effecten eerder omdat het direct door het mondslijmvlies wordt opgenomen.
Een LSD trip duurt gemiddeld acht tot twaalf uur, maar afhankelijk van je gevoeligheid kan het langer duren. Net als andere psychedelica is LSD niet verslavend. Bij een lichte trip ben je high en behoud je een zekere mate van controle en overzicht. Bij een zware trip verdwijnt dit, en is er geen controle meer. De trip gaat in golven. Het denken is sterk associatief en lijkt in cirkels te gaan.
Een LSD-trip is een zeer intense ervaring, en het is niet iets wat de meeste mensen regelmatig willen doen. Mensen melden echter vaak mystieke ervaringen die zelfreflectie en persoonlijke groei kunnen bevorderen. Bovendien kun je LSD niet dagen achtereen gebruiken omdat de tolerantie zo snel toeneemt dat trip-effecten niet meer optreden. De gewenning of tolerantie bouwt zich ook net zo snel op.
Het gevolg is dat gebruikers enkele weken of maanden wachten voordat ze weer LSD gebruiken. De kans op verslaving is dan ook nauwelijks aanwezig. Wel kunnen mensen in meer uitzonderlijke gevallen geestelijk afhankelijk worden van de tripervaring zelf (en niet van de stof). Dit zijn meestal mensen die ook veel andere geestverruimende middelen gebruiken. In wezen is mentale afhankelijkheid met van alles mogelijk.
De subjectieve effecten van hoge doses zijn onder meer:
- Visuals (zowel met open als gesloten ogen)
- Tijdsvervormingen
Verhoogde introspectie - Conceptueel denken
- Euforie
- Ego-verlies
Farmacologie van LSD
De farmacologie van LSD is complex, en de werkingsmechanismen zijn nog steeds niet volledig begrepen. We weten echter dat LSD op de serotoninereceptoren in de hersenen werkt, wat bij de meeste mensen euforie veroorzaakt.
Toxiciteit en risico's
In tegenstelling tot andere streng verboden stoffen, heeft niemand bewezen dat LSD fysiologisch giftig of verslavend is. Er kunnen echter nadelige psychologische reacties optreden bij mensen die aanleg hebben voor psychologische of psychiatrische stoornissen.
- Angst
- Paranoia
- Waan
- Psychose
Het grootste risico bestaat eigenlijk erin dat mensen andere stoffen als LSD verkopen, waaronder krachtiger en schadelijker stoffen zoals DOB of 25i-NBOMe. Dit komt echter zelden voor, en je kunt dit volledig uitsluiten door de LSD te testen bij een testservice of met een LSD-testkit.
Microdoseren met LSD
Bij het microdoseren van LSD nemen mensen gewoonlijk 1/20 tot 1/10 van een 100 microgram papieren trip. Dit betekent dat een microdosis LSD gewoonlijk tussen de 5 en 10 microgram bedraagt. LSD kan echter per keer en persoon verschillen, afhankelijk van lichamelijke en geestelijke gesteldheid, maaginhoud, omgeving en potentie van de LSD. Neem daarom niet blindelings dezelfde microdosis als iemand anders; zoek jouw ideale dosis (sweet spot). Bovendien zijn LSD-blotters er in verschillende sterktes, en daarom is het van cruciaal belang te bepalen hoeveel microgram LSD je blotter bevat.
OPMERKING: Veel mensen die voor het eerst microdoseren denken dat ze een gemakkelijke oplossing hebben gevonden: de blotter in 10 of 20 gelijke stukjes knippen (hoewel het stukje papier piepklein kan zijn). Wij raden dit af. Het is onwaarschijnlijk dat de LSD gelijkmatig over de blotter is verdeeld. Dus in werkelijkheid zullen sommige van je microdoses minidoses zijn en andere minder dan een microdosis.
Effecten van microdosing LSD
De drempelwaarde (de hoeveelheid waarbij mensen een licht psychedelisch effect beginnen waar te nemen) varieert, maar ligt meestal tussen 10 en 50 microgram. Het (sub-perceptuele) effect van een microdosis LSD kan tot 10 uur aanhouden, wat het tijdstip van inname bijzonder belangrijk maakt. Wij raden aan om je LSD microdosis voor 10:00 uur ’s ochtends in te nemen. Als je een kortere ervaring wilt hebben, overweeg dan microdosing met truffels.
Wanneer microdosers hun ervaringen met LSD beschrijven, melden ze vaak een toename in creativiteit, energie, probleemoplossend vermogen en focus. Niettemin geloven wij, net als bij alle psychedelica, dat dit een subjectieve ervaring is. Bovendien is LSD een niet-specifieke versterker, wat betekent dat je creativiteit bijvoorbeeld naar boven kan komen als je met kunst of muziek bezig bent. Maar als je ervoor kiest om een goed gesprek te hebben met een geliefde, kan er meer nadruk liggen op verbinding, reflectie of emoties.
"LSD is slechts een middel om ons te veranderen in wat we horen te zijn"
Risico's van het microdoseren van LSD
De gezondheidsrisico’s van het gebruik van LSD zijn overwegend van psychologische aard, niet fysiek. LSD is niet gevaarlijk voor het lichaam of de hersenen zelf, maar kan wel psychologische risico’s opleveren. In feite is LSD een van de veiligste psychoactieve stoffen, omdat het verschil tussen een actieve dosis en een overdosis zeer groot is. Waar men ongeveer 100 microgram nodig heeft om te trippen, wordt de LD50 (dodelijke dosis voor 50% van de proefdieren) geschat op meer dan 1000 maal hoger.
Bovendien veroorzaakt LSD zowel op korte als op lange termijn geen schade aan het lichaam, en na 24-48 uur is alle stof die nodig is voor één trip volledig uit het lichaam verwijderd. Fysieke overdosering is dus vrijwel onmogelijk, maar dat betekent niet dat microdosering van LSD – zoals vele activiteiten – geheel zonder risico is.
Eén potentieel risico wat betreft LSD microdosing, geldt voor mensen met reeds bestaande hartkwalen, en is gebaseerd op studies die aantonen dat fenfluramine, wanneer het dagelijks wordt ingenomen, het risico op een hartklepaandoening verdubbelt. Fenfluramine bindt zich aan dezelfde receptoren als LSD en psilocybine, maar de hoeveelheden die gebruikt worden voor microdosering zijn extreem laag in vergelijking. Meer onderzoek is nodig om te weten of dit potentiële risico bij fenfluramine zich ook daadwerkelijk vertaalt naar mensen die microdoseren met LSD. Het huidige standpunt van de wetenschap is dat de microdoseringsprotocollen van 10 weken, met een pauze van 4 weken daarna, voldoende bescherming bieden voor microdosers. Als je een reeds bestaande hartaandoening hebt, wordt geadviseerd om langere periodes van microdosering te vermijden.
Hoe bereidt je de dosis voor microdosing LSD-volumetrisch doseren
Om identieke doseringen voor het microdoseren van LSD te garanderen en vermijd het risico dat je doseringen te hoog of te laag zijn vermijden; gebruik de volumetrische doseringsmethode.
Wat je nodig hebt:
- Pipetflesje
- 1-milliliter spuit
- Een oplosmiddel; Gedestilleerd/gedemineraliseerd water, of zuivere ethanol of alcohol (BELANGRIJK: Gebruik geen leidingwater. Dat bevat chloride wat LSD vernietigt, evenals de bekende analogen zoals 1P-LSD & 1cP-LSD).
- vloeipapier
- Een LSD-testkit
Als u in de Europese Unie woont, kunt u hier een set voor volumetrische microdosering bestellen (zonder de werkzame stof).
Stappen voor volumetrische dosering:
- Test je LSD met de LSD-testkit
- Injecteer 10 milliliter gedestilleerd water of alcohol in het pipetflesje
- Doe de LSD-blotters in het flesje met de vloeistof (we adviseren om 200 microgram LSD in de vloeistof te doen om het meten, later, overzichtelijker te maken. Dit betekent dat als je blotters van 100 microgram hebt, je twee blotters per 10 mililiter doet)
- Laat de blotters minstens 24 uur weken
- Schud het flesje af en toe voorzichtig.
- Als je flesje doorzichtig is, wikkel er dan wat aluminiumfolie omheen (BELANGRIJK: LSD breekt bij blootstelling aan (UV-)licht)
- Bewaar het flesje op een koele plek
- Afhankelijk van je sweet spot zal dit vier tot tien weken meegaan voor het microdoseren van LSD
Hoe meet je nauwkeurig je LSD microdosis?
Een microdosering LSD is tussen de 5 en 10 microgram (afhankelijk van je sweet spot). Het is belangrijk om het verschil in vloeibaarheid tussen gedestilleerd water en alcohol te weten. Daarnaast is het van vitaal belang dat je weet hoeveel microgram er op de blotter zit, dan kun je op de volgende manier berekenen hoeveel microgram er in 1 druppel zit:
Met gedestilleerd water
10 mililiter gedestilleerd water is precies 200 druppels. Als je 200 microgram in het flesje doet, is 1 druppel = 1 microgram LSD (als je maar 100 microgram doet, zijn 2 druppels = 1 microgram LSD).
Neem tussen de 5-10 druppels (of 10-20 druppels als je er slechts 100 microgram LSD in doet), afhankelijk van je sweet spot.
Met alcohol
10 milliliter alcohol is precies 400 druppels alcohol. Als je 200 microgram LSD in het flesje doet, zijn 2 druppels = 1 microgram LSD (als je maar 100 microgram LSD doet, zijn 4 druppels = 1 microgram LSD)
Neem tussen de 10-20 druppels (of 20-40 druppels als je alleen 100 microgram LSD doet), afhankelijk van je sweet spot.
Een andere optie: LSD-analogen (1V-LSD, 1P-LSD of 1cP-LSD)
Om er zeker van te zijn dat je 100% accuraat microdoseert, kunnen zogenaamde research moleculen een veiliger optie zijn. Deze stoffen worden legaal geproduceerd in een lab, waardoor de sterkte die ze aangeven gegarandeerd is. LSD wordt daarentegen op de zwarte markt verkocht; een verkoper zal je vaak vertellen dat zijn product sterker is dan het in werkelijkheid is. Onze partner Microdose.nl verkoopt kant-en-klare 1cP-LSD flesjes voor microdosering (alleen aan klanten in EU landen waar dit is toegestaan). Ook andere varianten, zoals 1V-LSD en 1P-LSD zijn erg geschikt om te microdoseren.
Wij zijn er voor je met 1:1 begeleiding
Wil je beginnen met microdosing en leren wat de beste aanpak voor jou is?
Onze ervaren microdosing coaches bieden begeleiding tijdens elke stap van je microdosing reis.
Bronnen
- https://www.drugsinfoteam.nl/
- Convention On Psychotropic Substances, 1971. United Nations Office on Drugs and Crime. Retrieved January 3, 2020.
- Joint Hearing before the Select Committee On Intelligence and the Subcommittee On Health And Scientific Research of the Committee On Human Resources: Ninety-fifth congress: First Session”. U.S. Government Printing Office. August 3, 1977. Retrieved January 3, 2020.
- Schmid, Y.; Enzler, F.; Gasser, P.; Grouzmann, E.; Preller, K. H.; Vollenweider, F. X.; Brenneisen, R.; Müller, F.; Borgwardt, S.; Liechti, M. E. (2015). “Acute Effects of Lysergic Acid Diethylamide in Healthy Subjects”. Biological Psychiatry. 78 (8): 544–553.
- Zentner, Joseph L. (1976). “The Recreational Use of LSD-25 and Drug Prohibition”. Journal of Psychedelic Drugs. 8 (4): 299–305.
- Passie, T, Halpern, J.H., Stichtenoth, D.O., Hinderk, M., & Hintzen, A. (2008) The pharmacology of lysergic acid diethylamide: a review. CNS Neurosci Ther. 14(4).
- https://thepsychedelicscientist.com/2019/12/06/everyone-should-understand-the-potential-heart-risk-of-psychedelics/