Dr. James Fadiman staat bekend als de ‘father of modern day microdosing’ vanwege zijn pionierswerk en wetenschappelijke studies over microdoseren. Hij verzamelt sinds 2010 anekdotische rapporten van duizenden mensen die microdosing hebben geprobeerd. Velen van hen volgden zijn voorgestelde microdosing routine van één dag wel (microdoseren), twee dagen niet (microdoseren) – het Fadiman Protocol. Uit de verslagen kwam naar voren hoe ze hun onzekerheden, angst, depressie en stress overwonnen, evenals migraine, cluster hoofdpijn, en PMS en hormonale klachten. Dr. James Fadiman is er sindsdien van overtuigd dat microdosing enorme psychologische en gezondheidsvoordelen kan hebben, terwijl er nauwelijks risico’s aan verbonden zijn.
The early explorer
In 1966 publiceerde Dr. James Fadiman een onderzoek dat nog steeds wordt beschouwd als een mijlpaal in het onderzoek naar hallucinogene drugs. Het onderzoek heet ‘Psychedelics in the problem-solving experiment,’ en het richt zich op de positieve invloed van LSD op creativiteit. Hij was een van de vroege onderzoekers die de voordelen inzagen van psychedelica in hoge doseringen en hun teweeggebrachte ervaringen, op voorwaarde dat ze veilig en in een optimale setting worden gedaan. Helaas verbood de FDA kort daarna alle onderzoek naar psychedelica.
Het werd later bekend dat Albert Hofmann (de uitvinder van LSD) microdosing tijdens wandelingen in het bos gebruikt en grote voordelen ervoer. Robert Forte wist van Albert’s consumptie van de minuscule hoeveelheden psychedelica en maakt Fadiman bewust van deze praktijk. Uiteindelijk schreef Fadiman in 2011 het boek “The Psychedelic Explorer’s Guide: Safe, Therapeutic, and Sacred Journeys,” waarin hij een heel hoofdstuk wijdde aan microdosing. Fadiman is een groot voorstander van “set & setting” voor een hooggedoseerde psychedelische ervaring. Hij gelooft echter dat het voordeel van microdoseren is dat je geen “set & setting” nodig hebt, maar dat je microdoseren – zonder enig risico – kunt inbouwen in je dagelijks leven. Dit was de eerste publicatie over dit onderwerp. Het trok de aandacht van psychonauten en andere nieuwsgierigen, waaronder veel IT-ers en invloedrijke Silicon Valley-ondernemers.
De eerste microdosing routine, het Fadiman Protocol
Na de stijgende belangstelling in microdosing was Fadiman ook de eerste die een standaardprotocol voor microdosering ontwikkelde, zodat mensen veilig en doelgericht met microdosing konden experimenteren, waarbij ze gedurende een maand hun observaties bijhouden en hun eigen welbevinden documenteren.
Naast het volgen van dit protocol, gelooft hij dat het zeer effectief is om een dagelijks dagboek bij te houden. Dit stelt je in staat om te reflecteren op je dagen waarbij je specifiek bewust wordt van veranderingen in je stemming, productiviteit, creativiteit, energie en sociale relaties. Door je bewust te worden van het effect van microdosing op je dagelijks functioneren, heb je een sterke leidraad in handen om de opgedane inzichten te integreren in je leven.
Hoe ziet het Fadiman protocol er uit?
Fadiman’s protocol gaat uit van een 3-daagse cyclus, die je 8 tot 10 weken lang volgt.
DAG 1: Microdosing dag
DAG 2: Overgangsdag (niet microdoseren)
DAG 3: Normale dag (niet microdoseren)
DAG 4: Microdosing dag
Daarna: Cyclus vervolgen voor 1 á 2 maanden
Verzamelen van microdosing rapporten
Nadat Fadiman het microdosingprotocol had ontwikkeld, wat volop gedeeld werd in de groeiende community, werd hij steeds vaker benaderd door mensen die wilden experimenteren met microdosing. Sindsdien ontvangt hij e-mails, verslagen en zelfs dagboeken vol bevindingen, ervaringen en inzichten van al die “inner explorers”. Op Psychedelic Science 2017 en verschillende conferenties die volgden, presenteerden James Fadiman en Sophia Korb steeds meer resultaten van hun langlopende onderzoek naar microdosing. Ze hebben ervaringsverhalen geanalyseerd van meer dan 1850 mensen uit 30 landen, tussen de 18 en 77 jaar oud.
Hoe werkt microdosing, volgens James Fadiman?
Fadiman heeft uit zijn observaties en talloze anekdotische verslagen geconcludeerd dat bij microdosing de informatie beter door het lichaam lijkt te reizen. Het lijkt de verkeerde verbindingen weer op de juiste plaats te zetten. “Misschien zit het in je centrale zenuwstelsel, in je hersenstam, of misschien verbetert het de functie van mitochondriën. We hebben tot nu toe geen idee hoe het echt werkt.” Wat microdosing lijkt te doen is mensen (opnieuw) in balans brengen. Ze verbeteren hun relatie met hun lichaam en raken meer afgestemd op hun behoeften. Mensen zeggen bijvoorbeeld dat ze betere patronen creëren, zoals beter slapen, gezonder eten, en niet langer in de greep zijn van cravings of verslavingen.
Wat zegt de wetenschap over microdosing?
Er zijn theorieën uit de neurowetenschap over hoe microdosing werkt, maar tot nu toe is er nog geen klinisch onderzoek gedaan. Fadiman gelooft echter dat zijn veldonderzoek sterk bewijs levert voor de voordelen van microdosing. Voor hem zijn meer dan 1850 verslagen van individuele ervaringen wereldwijd het bewijs dat er meer aan de hand is dan alleen een placebo-effect. Hoewel wetenschappers onlangs een hersenscan maakten tijdens een hogere dosis LSD (75 microgram, wat nog steeds geen volledige tripdosis is) en deze vergeleken met de scan van een placebo, bleek dat verschillende hersengebieden beter samenwerken na het nemen van LSD.
Fadiman is van mening dat als je wil weten welke effecten microdosing heeft, veldonderzoek meer oplevert dan klinische proeven omdat het bij veldonderzoek draait om microdoseren in het dagelijks leven (versus in een lab setting). Mensen die dit doen hebben zijn niet geïnteresseerd in een bepaalde wetenschappelijke uitkomst en kijken vooral naar de voordelen die ze ervaren. Kortom: maakt dit mijn leven beter, en zo ja, op welke manier precies? Uiteraard is Fadiman wel voorstander van klinisch onderzoek in het kader van de medische toepassingen van microdosing onderzoeken en toegankelijk maken. Via het uitgebreid, meermalig testen van microdosing in een traditionele klinische setting, met dubbelblinde proeven en controlegroepen, is het waarschijnlijk dat microdosing uiteindelijk zal worden goedgekeurd voor de behandeling van verschillende medische aandoeningen. Leer meer over Fadiman’s werk en de huidige status van microdosing onderzoek via deze podcasts:
James Fadiman en Microdosing Institute
James Fadiman heeft het Microdosing Institute platform vanaf het begin ondersteund en blijft ons adviseren en met ons samenwerken. Hij is er vast van overtuigd dat microdosering onze toekomst mee vorm zal geven als we allemaal het pad blijven bewandelen van de community, burgerwetenschap en samenwerking via hechte netwerken.
In 2019 interviewden we James Fadiman voor ons eerste Microdosing Seminar. Het was een fascinerend gesprek dat veel onduidelijkheden over microdosing heeft weggenomen. Daarnaast informeren we elkaar via wekelijks e-mailcontact over de laatste bevindingen, risico’s en ander relevant nieuws over microdosing.
Bekijk ook de meest recente (2021) microdosing podcast met Dr. James Fadiman.
In 2021 lanceerden we World #MicrodosingDay om pioniers zoals James Fadiman te eren, onderzoek naar microdosering te stimuleren, én open conversaties over dit onderwerp aan te moedigen zodat er een einde komt aan het laatste restje stigma.
James Fadiman zit ook in de adviesraad van Wesana en Mimosa Therapeutics, twee bedrijven die zich toeleggen op het onderzoek naar en de ontwikkeling van nieuwe technieken en therapeutische behandelingen waarvoor microdosing de basis vormt.
Wij zijn er voor je met 1:1 begeleiding
Wil je beginnen met microdosing en leren wat de beste aanpak voor jou is?
Onze ervaren microdosing coaches bieden begeleiding tijdens elke stap van je microdosing reis.
Bronnen
- Carhart-Harris, R. L., et al. (2016). Neural correlates of the LSD experience revealed by multimodal neuroimaging. Proceedings of the National Academy of Sciences, 113(17), 4853-4858.
- Fadiman, J. (2011) The Psychedelic Explorer’s Guide: Safe, Therapeutic, and Sacred Journeys. Park Street Press.
- Harman, W. W., McKim, R. H., Mogar, R. E., Fadiman, J., & Stolaroff, M. J. (1966). Psychedelic Agents in Creative Problem-Solving: A Pilot Study. Psychological Reports, 19(1), 211–227. https://doi.org/10.2466/pr0.1966.19.1.211