Mijn ervaringen met psychedelica en psychosegevoeligheid

Vanaf mijn kindertijd hebben drugs, en met name psychedelica, mij gefascineerd maar ook beangstigd. Mijn ervaringen met psychedelica zijn een beetje controversieel omdat mijn gevoeligheid voor psychoses daar een contra-indicatie voor is.

Altijd heb ik me anders dan anderen gevoeld. Ik had bizarre dromen en toen ik een jaar of 7 was begon ik stemmen te horen (gedachten die niet van mezelf leken te zijn). Ik begon hierover te praten maar ik kwam er al snel achter dat de buitenwereld niet matchte met mijn binnenwereld. Bang om ‘gek’ gevonden te worden deed ik allerlei pogingen om sociaal geaccepteerd te worden, wat zorgde voor een verlies van connectie met mezelf.

Op mijn 13e werd ik voor het eerst psychotisch. De problemen die ik al had, de overgang naar de middelbare school en een (hoogstwaarschijnlijke) toxoplasmose-infectie was teveel voor me. Ik begon met geesten oproepen en praatte na een tijdje ook met ze in mijn hoofd. Later veranderden ze naar de duivel die me opdrachten liet uitvoeren. Nadat ik me had geautomutileerd op het schoolplein werd het tijd voor een bezoek aan de GGZ. Achteraf hadden de hulpverleners niet door dat ik in een psychose zat maar dachten ze aan een borderline persoonlijkheidsstoornis. De gesprekjes met de psychiater hielpen me niet. Ik belande ondertussen bij een occulte sekte. Daar leerde ik hoe ik me normaal moest gedragen en daardoor afscheid kon nemen van de GGZ.

Een aantal jaar daarna verliet ik de sekte en werd ik door de stress die met deze overgang gepaard ging weer psychotisch. Ik meldde me weer bij de GGZ en die behandeling deed me geen goed. Na uiteindelijk 6 jaar 17 soorten medicatie geprobeerd te hebben was ik ernstig depressief geworden. Inmiddels was ik mijn ex-vriend tegen gekomen waar ik me veilig bij voelde en die me stimuleerde om mezelf te ontwikkelen. Ik besloot mijn medicatie en het contact met de psychiatrie te beëindigen en begon met mediteren. Ik merkte dat, voor de eerste keer in mijn leven, ik contact kon maken met mezelf en echt tot rust kon komen. Ik merkte later dat er nog veel verborgen pijn in me zat. Het verlies van contact met mezelf, de strijd met mijn psychische problemen en de tijd bij de sekte waren erg traumatisch voor me geweest.

Ik kwam een vriendinnetje van vroeger tegen die af en toe XTC gebruikte, en hier erg enthousiast over was. Nadat ik door blowen in een enge trip kwam had ik vanaf mijn 18e alle drugs afgezworen, maar toen ze haar kijk hierop aan me uitlegde werd ik er toch wel nieuwsgierig naar. Ze legde me hoe ik het op een goede manier kon gebruiken zodat ik er iets positiefs uit kon halen.

Nieuwsgierig geworden besloot ik de helft van een nogal zware pil te proberen. Alle blokkades die ik om me heen had opgebouwd vielen ineens van me af. Nadat ik uit de psychiatrie kwam was het heel moeilijk om een knuffel geven; ik blokkeerde en ik begreep niet hoe dat zo gekomen was. Maar na het nemen van die pil voelde ik helemaal wie ik was. Krachtig en sterk in connectie met mezelf en de mensen om me heen. Daarna heb ik het nog een paar keer gebruikt maar het heeft me nooit meer gebracht dan die eerste ervaring, die jarenlang doorwerkte (misschien ook wel met ondersteuning van de keren dat ik het daarna gebruikte ). Ik leerde hierdoor om contact te maken met mensen. Om ze aan te raken en te omhelzen, met mijn gevoel in plaats van mijn verstand. Vanuit mezelf, en niet omdat het moest.

Een paar jaar nadat ik XTC begon te gebruiken hoorde ik over ayahuasca. Ik kon maar geen genoeg krijgen van alle verhalen hierover. Tegelijkertijd wist ik dat het spelen was met vuur. Andere mensen met dezelfde gevoeligheid voor psychoses, die geëxperimenteerd hadden met ayahuasca, konden mij er geen positieve ervaringen over vertellen. Iemand merkte op dat hij na zijn trip psychisch achteruit was gegaan, en ‘losgeweekt’ was van de dagelijkse realiteit. Hij gebruikte nu zware medicatie. Ik probeerde mijn verlangen naar ayahuasca rationeel te verklaren, maar hoe ik dat ook probeerde, dat lukte me niet. Ik was net weer een paar jaar aan het werk na 7 jaar niet gewerkt te hebben. Soms scheerde ik nog langs het randje van psychose, wat ik wel kon handelen doordat ik mijn levensstijl had aangepast. Ik wist niet of ik dat nog wel kon handelen als ik misschien restverschijnselen zou ervaren en ik besloot mijn wens voor later te parkeren.

Een half jaar later besloot ik mijn baan op te zeggen omdat ik tijd en ruimte voor mezelf nodig om bij te komen van al die jaren dat ik mijn leven weer aan het opbouwen was, na te denken over wat ik echt wilde in mijn leven en hoe ik dat vorm kon geven. Maar ik merkte dat ik me daar niet aan over kon geven. De gedachte aan ayahuasca kwam weer terug. Ik besefte dat dit een goede tijd in mijn leven zou zijn om het te proberen. Ik had nu alle tijd om die ervaring te verwerken, en misschien zou het me op weg kunnen helpen. Ook kreeg ik een droom. Het liet me zien dat er niets was om bang voor te zijn. ayahuasca voelde klein en goed, normaal zelfs. Dat zag ik als een teken om er toch mee door te gaan.

Mijn vriend stond doodsangsten uit; hij maakte me ook duidelijk dat ik het risico liep om mijn familie nogmaals alle ellende aan te doen die bij dit soort problematiek komt kijken. Dat was een koude douche voor me. Ik heb de neiging om heel enthousiast aan iets te beginnen en geen oog voor de risico’s te hebben. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt en ik besefte dat de reis al was begonnen. Ik besloot daarom om eerst te kijken wat truffels met me zouden doen. Ik merkte dat ik hierin begeleid werd door mijn gids. Ze zei me dat de ‘spirits’ ontzettend blij waren dat ik dit wilde doen. Ze wilden me een kalme introductie geven en dat kreeg ik. Rond dezelfde tijd sprak ik nu wel mensen die ook psychoses hadden gehad, maar waarbij ayahuasca wel goed had gewerkt. Ze waren er zelfs stabieler van geworden. Dit alles gaf mij natuurlijk geen garanties maar wel een beter gevoel.

Eenmaal aangekomen bij de plek waar ik de reis zou gaan doen, merkte ik dat hier alles grondig werd voorbereid. Het huis en de begeleiders (sjamanen) voelde erg warm en goed aan. Als ik het dan toch moest doen, dan deed ik het graag hier. Ik nam een halve dosering en dat was ruim voldoende. Na het drinken wist ik niet meer waar ik was, wie ik was, of waarom ik daar überhaupt was. Gelukkig werd ik door dit soort moeilijke momenten heen geholpen, en gaf de reis me uiteindelijk enorm waardevolle inzichten en antwoord op al mijn vragen. Wat ik heel opmerkelijk vond, was dat ik me na de reis heel erg gegrond voelde. Juist minder ‘psychotisch’ of uit de realiteit, dan ik me normaliter zou voelen. Het was achteraf precies zoals mijn droom het voorspelde; klein, normaal en goed.

Hierna heb ik nog een aantal keer truffels gebruikt. Wat ik heel bijzonder vind, is dat wanneer ik truffels gebruik, het voelt alsof ik eindelijk thuiskom. De gangbare realiteit heeft altijd ‘te krap’ voor me aangevoeld. Alsof ik niet echt kan ademhalen. Ik heb altijd veel moeite moeten doen om me eraan aan te passen. Maar toen ik truffels gebruikte was het alsof ik ineens thuis was en op adem kon komen voor ik de (voor mij) bizarre realiteit weer in moest. Het zijn voor mij vooral hele heilzame en leerzame ervaringen geweest. Het heeft mijn geest inderdaad verruimt, maar me ook meer gegrond.

Jarenlang heb ik allerlei soorten medicatie gebruikt om mijn psychoses, manieën, angsten en depressies te onderdrukken. Het leidde me af van mijn innerlijke wereld, in een poging mij in de gangbare realiteit te laten passen. Medicatie maakte me op de lange termijn angstiger en labieler. Blijkbaar was er iets in mij wat niet goed was. Wat gek, chaotisch en destructief was en daarom koste wat het kost onderdrukt en niet gezien mocht worden. Psychedelica nodigen me juist uit om deze donkere kanten te bekijken en lief te hebben. Dat is dé essentie van heling voor mij. Naast dat het emotioneel erg helend voor me is doet het me lichamelijk ook goed. Ik ben net begonnen met het microdoseren van paddo’s tegen mijn menstruatiepijn en ik moet zeggen dat het wonderbaarlijk goed werkt.

Er zijn genoeg verhalen van mensen met een gevoeligheid voor psychoses waarbij het mis ging door het gebruik van psychedelica. Zeker weten doe ik dit natuurlijk niet, maar ik denk dat het mij nu wel lukte omdat meditatie mij langzaam leerde om met al mijn gevoelens te zijn, de mooie en de lelijke. Ook leef ik over het algemeen vrij gezond, in tegenstelling tot de tijd dat ik medicatie slikte.

Ik denk dat de contra-indicatie voor psychosegevoeligheid en psychedelica te zwaar gesteld is. Zoals altijd zit de werkelijkheid genuanceerder in elkaar, en is het denk ik de moeite waard om te onderzoeken waar de risico’s precies liggen, en hoe het op een goede manier gebruikt kan worden voor anderen met deze gevoeligheid.

Charlotte

Wil je over mijn ervaring met truffels lezen? Kijk dan hier: http://www.charapel.com/drugs/truffels/

Als je over mijn reis met Ayahuasca wilt lezen, kijk dan hier: http://www.charapel.com/drugs/innerlijke-reis-met-ayahuasca-deel-1-de-voorbereiding/

***

Microdosing.nl is niet verantwoordelijk voor de inhoud van de ervaringsverhalen, wij kunnen deze niet op waarheid, correctheid of nauwkeurigheid controleren. Het beschrevene is niet noodzakelijkerwijs ondersteund door wetenschappelijk bewijs of door artsen of deskundigen. De ervaringen mogen in geen geval worden gelezen als een advies of aanbeveling.