Microdosing bij ADD haalde mijn hersenen van de automatische piloot

Op mijn 21e (ik ben nu 33) kreeg ik de diagnose ADD. Ik heb voornamelijk last van concentratieproblemen en moeite met het opstarten van dingen die gedaan moeten worden. Ik kan niet lang doorwerken, word snel afgeleid door geluiden om me heen en ik kan dingen eindeloos uitstellen. Daarnaast kost sociaal contact me meer energie dan de meeste mensen, ik noem mezelf een introvert die geleerd heeft extravert te doen (maar dat komt met een prijs). Kort na de diagnose heb ik een paar maanden methylfenidaat gebruikt, maar daar ben ik mee gestopt vanwege de bijwerkingen. Ik studeerde destijds en hoopte dat het me zou helpen, maar helaas bleek dat niet het geval. Ik werd er dusdanig misselijk van dat ik continu de les uit moest rennen op zoek naar een wc om over te kunnen geven, ik sliep er slecht van en ik merkte dat mijn creativiteit ingeperkt werd. Waar mijn gedachten normaliter allerlei sprongetjes maken, marcheerden ze nu nog enkel in een rechte lijn. ADD heeft in mijn ogen zo zijn voordelen, en die creativiteit is daar één van. Omdat ik aan de kunstacademie studeerde, was dat niet bepaald een eigenschap die ik wilde opgeven, en dus stopte ik al snel met het gebruik van methylfenidaat.

In de loop der jaren heb ik me erbij neergelegd dat sommige dingen voor mij nou eenmaal wat meer moeite kosten dan voor anderen. Ik zie het zo: ik maak een wandeling met mijn vrienden en familie, we leggen in dezelfde tijd dezelfde afstand af, maar zij lopen op asfalt en ik door het mulle zand. We komen allebei waar we moeten zijn, het kost mij alleen wat meer moeite.

Burn-out door ADD

Dat een aantal zaken me meer moeite kost, heeft uiteindelijk geresulteerd in een burn-out. Ik kon het niet meer bijbenen. Na 3 maanden afwezigheid hervatte ik langzaam weer mijn werk en begon ik met het opbouwen van uren. Later in die periode van opbouwen ben ik begonnen met microdoseren. Ik microdoseer nu drie maanden, met zowel 1P-LSD als Psilocybine. Onderdeel van de therapie die ik voor mijn burn-out kreeg was het maken van ‘done’ lijstjes, ipv ‘to do’ lijstjes. Door mijn burn-out kreeg ik weinig gedaan op een dag, en na simpele activiteiten was ik snel moe en dacht ik al gauw ‘goed, ik heb de was opgehangen, dat was het wel weer voor vandaag’.

Omdat ik al dagelijks bijhield wat ik deed op een dag, kon ik goed terugzien wat er is veranderd toen ik ben begonnen met microdosing. Mijn ‘done’ lijstjes gingen van ‘was opgehangen en gekookt’ langzaam naar ‘weekboodschappen gedaan, administratie bijgewerkt, slaapkamer geschilderd, gekookt en de keuken schoongemaakt’ en inmiddels werkt het ook op zakelijk vlak goed: door mijn burn-out verloor ik mijn baan, maar ik ben inmiddels aan het starten als ZZP’er en ik merk dat ik de energie heb om daar daadwerkelijk hard aan te trekken. Ondanks het feit dat ik geen vaste baan heb, ben ik keurig om 09.00 aan het werk, werk ik redelijk geconcentreerd door en verzet ik veel werk.

Ik microdoseer het meest met 1P-LSD, ik merk dat dat me energie en focus geeft, ik raak minder snel moe. Normaliter was ik rond een uur of 15.00 creatief al ‘leeg’, en omdat ik als ontwerper werk schiet dat niet bepaald op. Nu werk ik makkelijker door. Ik merk dat ik minder nadenk over vervelende klusjes, ik doe ze gewoon. Iets eenvoudigs als het leeghalen van de vaatwasser kon mijn hele dag verzieken omdat het iets was wat ik MOEST doen, en dat werd dan de hele dag een issue in mijn hoofd. Zo ging dat met elk klein rotklusje, kun je nagaan wat echt vervelende dingen teweeg brachten. Nu ik microdoseer sta ik gewoon ineens de vaatwasser uit te ruimen en maak ik meteen even de keuken schoon, en voel ik die weerstand helemaal niet meer. Ik denk er minder over na.

Energie om mijn creativiteit langer te benutten

Ik kan niet zeggen dat microdosing me creatiever maakt, zoals je soms wel eens leest. Het geeft me wél meer energie om de creativiteit die al in me zit langer te benutten. Ik ondervind weinig bijwerkingen, behalve dan dat ik het écht direct bij het afgaan van de wekker moet innemen: te laat innemen betekent ’s nachts de slaap niet kunnen vatten. Ik merk ook dat ik van de 1P-LSD af en toe wat druk op mijn kaken zet, vooral ’s nachts, en dat levert weleens hoofdpijn op. Ik probeer dat te ondersteunen met magnesium/calciumtabletten.

Af en toe kies ik voor psilocybine in plaats van 1P-LSD, dat doe ik dan meestal in de weekends. 1P-LSD maakt me vooral productief en laat me wat harder doorbeuken, psilocybine maakt me wat socialer. Ik merk dat het met psilocybine voor mij prettiger voelt om te socialisen. Het kost me minder energie, en ik ben opener. Ik begin normaliter zelden zelf een gesprek met iemand, ik wacht altijd af. Met psilocybine merk ik dat ik wat geïnteresseerder ben in anderen, waardoor ik ineens als vanzelf wél gesprekken aanknoop met anderen. Dat is een kant van mezelf die ik nog niet kende.

Het is niet zo dat ik nergens meer struggles mee ervaar, maar ik merk – terugkijkende op de afgelopen drie maanden microdoseren – dat er aanzienlijk veel is veranderd in mijn leven. Als ik een conclusie zou moeten trekken, is het dat microdosing mijn hersenen van de automatische piloot heeft gehaald.

L.

Microdosing.nl is niet verantwoordelijk voor de inhoud van de ervaringsverhalen, wij kunnen deze niet op waarheid, correctheid of nauwkeurigheid controleren. Het beschrevene is niet noodzakelijkerwijs ondersteund door wetenschappelijk bewijs of door artsen of deskundigen. De ervaringen mogen in geen geval worden gelezen als een advies of aanbeveling.