Het lijkt allemaal zo mooi, als je alle verhalen mag geloven, het enthousiasme over dé paddenstoel, dé heilige cactus, dé medicinale liaan, die je het leven zoveel aangenamer kunnen maken, zelfs in een microdosering. En het zal je maar gebeuren, dat je ernstig last hebt van depressies, angsten, pijn of ander psychisch lijden. Alles wat er dan op je pad komt dat dit lijden kan verlichten is meer dan welkom.
Maar wat te doen als je na een tijdje deze heilige plantjes gebruikt te hebben toch weer oude patronen de kop opsteken?
Ik hoor deze vraag vaak in mijn praktijk voor lichaamsgerichte traumatherapie. En ik proef het verlangen en de hoop dat deze heilige middelen de verlossing bieden. Zo begrijpelijk en tegelijkertijd: ontwikkeling en groei betekenen ook dat je er iets voor moet doen. Henk van Straten kon het niet mooier beschrijven in zijn artikel in de Happinez van deze maand. Zijn jarenlange zoektocht naar hét middel om zijn demonen de baas te worden eindigde (voorlopig) in Ecuador na een San Pedro-reis. Eenmaal terug in Nederland viel het gewone leven als een koude douche over hem heen. Hij realiseerde zich dat euforie van zo’n innerlijke reis niet eeuwig is, dat het behoud van een open hart werken is. Nadat hij dit begrepen had, had hij de handvatten in handen om zijn gemoedstoestand te reguleren en kon hij wel degelijk weer gevoelens van liefde in zijn hart voelen zoals hij dat tijdens de reis had meegemaakt.
Maar Henk maakt toch een Macro-reis, dat is toch niet te vergelijken met Microdoseren?
Geloof me, ik ben er zelf ook geweest, dat is het wel. Macro is inderdaad veel heftiger en diepgaander. Met microdoseren raak je dezelfde onderwerpen alleen lichter. Ik heb heel wat zelfonderzoek gedaan en ik liep tegen dezelfde pijnpunten aan als Henk en wat ik lees in verschillende posts op social media. Het was mijn redding toen ik ontdekte dat ik mijn zenuwstelsel en dus mijn lichaam nodig had om de ervaringen van angst, pijn, woede, verdriet en alles wat hier tussen zit werkelijk te kunnen doorleven. Ik heb niet gesleuteld aan de dosering of het soort plant om de nare gevoelens weer weg te krijgen. Ik heb geleerd samen mét de plant hetgeen ik ervoer te dragen en te doorvoelen. Dit bracht mij de rust en het vertrouwen dat ik moeilijke gevoelens kon hebben. Het deed ze verminderen, veranderen en soms zelfs transformeren.
Makkelijk gezegd en hoe doe je dat dan?
Hierbij een aantal tips. Beschouw ze gerust als ‘eerste hulp bij lastige gevoelens en ervaar hoe je ze kunt reguleren’.
- Doe wat zoogdieren doen. Die kijken altijd in het rond om te zien waar ze zijn. Is er gevaar? Nee, dan kunnen ze rustig verder met eten. Wij, zoogdier mens, zijn zelden echt in levensgevaar. En ook voor ons zenuwstelsel is het heel fijn te zien waar we zijn. Laat je ogen dwalen en laat ze rusten waar het voor jou fijn, mooi en aangenaam is. Luister naar geluiden om je heen. Ruik je iets van de omgeving? Merk op dat je adem waarschijnlijk al wat rustiger wordt en zich verdiept. Een minuut of 5 of zolang het fijn voor je is.
- Laat de zwaartekracht je helpen. Voel het gemak van zitten, dat je hier niets voor hoeft te doen omdat de zwaartekracht je in de stoel duwt. Voel het gewicht van je lijf op de zitting en de rugleuning. Vergeet je voeten niet, die rusten op de vloer, stamp desnoods even een paar keer goed op de grond en merk de sensaties op die het teweeg brengt.
- Stretch en gaap totdat je ogen ervan gaan tranen. Ga je lijf langzaam rekken en doe dit rustig aan. Maak een gaapbeweging, doe dit net zo lang tot je lijf het vanzelf overneemt. En geef je eraan over. Ons brein en zenuwstelsel vinden dit heerlijk! Het ontspant diepgaand.
- Adem langer uit dan in! Dat doe je al met het gapen, maar mocht dat niet lukken, een tijdje lang en diep uitademen en korter in, is al heel prettig voor je systeem.
- Beweeg! Stretchen zoals hierboven beschreven, wandelen, yoga, of alleen al traag je armen en benen bewegen te beginnen bij je voeten en verder je weg omhoog, dragen bij aan het ruimte geven aan gevoelens en emoties. Angst en frustratie zitten vaak vast, door letterlijk te bewegen zitten ze wat ruimer in hun jasje.
Maar worden die gevoelens dan niet groter daardoor? Lijkt me doodeng!
Nee, jij vind het toch ook fijner dat je beter kan ademen als die riem niet meer zo strak zit? Dan wordt je benauwdheid toch juist minder als je je adem de ruimte kan geven? Zie je? Zo eenvoudig kan het soms zijn in ons lijf.
Ja, maar soms… Als ik met mijn aandacht naar de angst ga, voel ik hoe groot die is en dan ga ik ervan weg. Wat dan?
Ik hoor je… Zie je gevoelens en emoties als water achter een sluis in een kanaal, je zet de deur op een kier zodat het water een klein beetje erdoor kan. Zo wordt je er niet door overspoeld. Je laat een klein beetje van het gevoel toe. En weet, gevoelens zijn als kleine kinderen, ze willen gehoord, gezien en getroost worden. Ook een glimp van het gevoel dat wordt erkend zal je zenuwstelsel zeer waarderen. En zo doe je steeds een beetje en als het goed voelt, maak je kier iets groter.
Mooie tips, allemaal al eens gedaan, maar mij hebben ze niet geholpen!
Last but not least… Ons brein is gebouwd op samen doen, op delen en met elkaar zijn. Bel een vriend, praat erover. Dit laatste is makkelijker gezegd dan gedaan, want depressie en angst brengen lusteloosheid en gevoelens van verlamming met zich mee. Dan kan de telefoon pakken al een hele opgave zijn. Maar weet dat sommige dingen te groot zijn om alleen op te lossen. En zoek daarom liefst professionele hulp als deze oefeningen voor zelfregulatie niet genoeg zijn. Onder bepaalde patronen zitten vermoedelijk onverwerkte trauma’s. Ons zenuwstelsel wil daarvan verlost worden. Hoe geweldig ik psychedelica ook vind, in mijn ervaring zijn ze niet op zichzelf staand en niet genoeg om oude pijn te verwerken. En dat gaat nu eenmaal niet in je eentje…
Namens het microdosing coachingsteam, doe er je voordeel mee en als je vragen hebt, stuur ons een bericht via de site of de Facebookgroep.
Auteur: Marijn Schrieken
De coaches in ons netwerk schrijven regelmatig blogs over aan microdosing gerelateerde onderwerpen die zij in hun dagelijkse praktijk tegenkomen.
Marijn is traumatherapeut en werkt volgens de Somatic Experiencing© methode van Peter Levine. Deze therapievorm is in de basis lichaamsgericht en wordt daarom ook wel een ‘bottom-up methodiek’ genoemd omdat we onze lichaamssensaties als ingang gebruiken. Somatic Experiencing© werkt prachtig ter ondersteuning bij psychedelische ervaringen om datgene wat je tijdens je reis hebt meegemaakt in het lichaam te verankeren.
